Het persoonlijke verhaal van Rob Overgaauw

Rob Overgaauw

Ik ga mijn best doen om in zo weinig mogelijk woorden de essenties van mijn eigen levensloop weer te geven. Vast staat dat mijn interesse in mensen een rode draad vormt in mijn leven. Hoe ik dat opgelopen heb is mij niet duidelijk want van huis heb ik het niet meegekregen. Ik ben opgegroeid in een Rotterdams gezin. Toen mijn zus geboren werd verhuisden we ‘of all places’ naar Brielle. Ik was geen briljante leerling op de middelbare school en was blij dat ik de havo heb kunnen afronden.

Onderwijzer worden was het niet..

Geen idee wat ik daarna moest gaan doen en ging op goed geluk naar de pedagogische Academie. In het tweede studiejaar bleek al dat dit niet mijn  roeping was. Als dienstplichtige kwam ik daarna terecht bij Unifil in Libanon en dat motiveerde mij om me te oriënteren op een baan als beroepsofficier.  Maar daar stak mijn toenmalige verkering, met wie ik een jaar later in het huwelijksbootje zou stappen, een stokje voor. Zij was van de gebroken geweertjes en moest daar niets van hebben.

Personeelszaken

Zo rolde ik in een alternatief, een kantoorbaan in een petrochemisch bedrijf in de Botlek. En 1,5 jaar later werd ik tot mijn eigen verrassing aangenomen op Personeelszaken bij een oliemaatschappij. Dat was een schot in de roos, klaarblijkelijk voor mij the place to be. Via mijn werkgever volgde ik allerlei opleidingen en ik merkte dat het studeren opeens een stuk makkelijker ging. De basis voor een carrière in Human Resource Management was gelegd en dat hield ik ruim 30 jaar vol.

Midlife crisis

Vanaf 2012 kwam ik in een soort midlifecrisis terecht en had ik geen interesse meer in wat ik het leven op de apenrots noemde. Het ego gedoe in al die corporates dat ik daar elke keer weer tegenkwam ging me tegenstaan. Dat moet volgens Carl Jung met mijn schaduwkant te maken hebben gehad, want ik denk dat ik zelf het grootste alfa mannetje op die rots was. Zonder ego overleef je die werelden niet. Je moet alleen je schaduwkant accepteren. Ik leerde anders om te gaan met mijn ego.

De diepte in

Ik wilde dieper in de mens kijken. Een opleiding tot loopbaancoach was een volgende stap. Het deel daarin dat betrekking heeft op profileren had (en heeft) mijn bijzondere belangstelling. Het fascineerde me wat mensen wel en niet beweegt om zichzelf te vertonen aan de buitenwereld. Kennelijk ergens toch nog een dankbare erfenis van dat alfamannetje dat ik was.  Hoe dan ook, ik trainde en coachte mensen in profileren. Voor een draaiende camera. De elevator pitch was een dankbare tool: hoe breng je die geloofwaardig en met impact aan je doelpubliek. Dat deed en doe ik nog steeds voor mensen in de zakelijke markt met elevatorpitchonline. Tegelijkertijd vond ik het ook interessant om biografische films te maken. Voor particulieren. Mijn schoonmoeder Riek was de eerste klant. Toen zij haar 80e verjaardag bereikte mocht ik haar levensverhaal vastleggen en ben voor dit doel een weekend met haar op stap geweest. Naar alle plekken die in haar leven van belang waren.

Hoe verover ik de ‘harten en hoofden’ van zoveel mogelijk mensen?

Pas in 2020 besloot ik om hier een serieuze business van te maken. Tot die conclusie kwam ik toen ik geveld werd door 3 kwaadaardige tumoren en de rand tussen leven en dood van dichtbij mocht aanschouwen. Eyeopener en wake up call. Ik startte vol vertrouwen en motivatie mijn merk de Film van je Leven. Ik wist dat het geen makkelijke markt zou zijn omdat veel mensen zich geremd voelen om zich bloot te stellen voor een camera.  Het nut van zo’n film begrijpt iedereen wel. Als ik vraag: hoe zou je het vinden als je zo’n film van je eigen vader of moeder zou hebben, beginnen de oogjes van de meeste mensen te glimmen. Begrijpend. Tegelijkertijd toegevend dat het gemis van die film best jammer is, want het is meestal bar weinig wat we nog kunnen herinneren van onze ouders en grootouders. Terwijl herinneringen aan naaste familieleden (mede) onze identiteit bepalen.

Professionaliseren (non-stop)

Daarom verwacht ik dat er uiteindelijk wel een kritische massa zal komen die dit product weet te waarderen. Tja en dat product …dat is nu waar deze website over gaat. En eigenlijk gaat mijn eigen leven daar ook over: in mijn geval het ontrafelen van de zin van het bestaan en het vastleggen op film. Stukje bij beetje. De bijzonderheid daarvan en de vrijheid die wij hebben om zelf invulling aan ons leven te geven biedt prachtige spanningsvelden. Voor ieder mensenleven levert dat een verhaal op. Een biografie in vaktermen. Ieder mensenleven is uniek. En dat ontdekken bij vele anderen is iets wat mij in ieder geval nooit gaat vervelen.

Voldoening

Iedere keer zit ik weer met grote belangstelling te luisteren naar die levensverhalen. Mijn uitdaging is het nu om die verhalen op een cinematografische manier ethisch vast te leggen. Liefst zou ik Iedereen een bioscoop ervaring gunnen als ze naar de film van hun leven kijken. Dat is niet alleen een kwestie van techniek maar ook een kwestie van het juiste format vinden. En dat blijkt een hele steile leercurve te zijn, buitengewoon interessant. Ik ben al zeer tevreden over wat ik tot nu toe bereikt heb. En gelukkig zien mijn klanten dat ook zo.

Ik hoop dit werk nog tot mijn 80ste jaar te kunnen doen. Tegelijkertijd ben ik heel blij met wat ik nu al voor de vele tientallen mensen heb kunnen betekenen die bij mij een levensverhaal hebben laten vastleggen op film.

Andere blogs:

Heeft God ons echt vrije wil gegeven?

Heeft God ons echt vrije wil gegeven?

Natuurlijk kijken we af en toe wel eens terug op ons levenspad. Hoe alles gegaan is zoals het gegaan is. Soms denk je: daar zou ik een film van kunnen maken. Er is zoveel gebeurd. Zoveel verhalen. Verhalen waar ik me zelf als de held kan zien, maar ook verhalen waarin ik een sukkel was en me nu afvraag hoe ik dat ooit heb kunnen verzinnen. Hoe het ook zij, het leven loopt zoals het loopt en jij kunt je al terugkijkend hoogstens afvragen hoe het zover heeft kunnen komen. Vooral vanuit de gedachte dat God ons vrije wil heeft gegeven. En als je daar niet in gelooft mag je nadenken over hoe het dan wel zit. Waren die dingen voorbestemd? Durf je daar over na te denken? Verantwoordelijkheid voor te nemen. Stuk voor stuk filosofische vragen die heel goed naar voren komen in jouw film van je leven.

Waar kruisen de paden van Nietzsche en Kaandorp?

Waar kruisen de paden van Nietzsche en Kaandorp?

Onze levensloop wordt bepaald door gebeurtenissen die op ons pad komen. De manier waarop we reageren op die gebeurtenissen hebben grote invloed op hoe we ons als mens vormen. Het bepaalt ook onze identiteit. Iemand die daar uitgesproken ideeen over heeft is Nietzsche met zijn amor fati. Iemand anders die de manier waarop sommige mensen hun portie ellende wereldkundig maken is Brigit Kaandorp. Hoe hun twee manieren van uitdrukking op dit thema gestalte kan krijgen lees je in dit blog. Evenals een antwoord opde vraag: wie zou er eerder denken om zijn leven op te laten nemen in een biografische film? Mensen die het liefst klagen over hun misère of de mensen die verantwoording durven te nemen voor hun levensloop?

Hoe sta jij in relatie tot het einde?

Hoe sta jij in relatie tot het einde?

In de media wordt de laatste tijd veel aandacht besteed aan twee mastodonten van het Nederlandse cabaret: Freek en Youp Grappig is dat ze, nu ze allebei toch wel een beetje hun THT datum bereikt hebben, allebei een nogal afwijkende kijk hebben op hun einde. Het zet je aan het denken. In deze blog daag ik de lezer uit om na te gaan bij wie hij zich meer senang voelt wat betreft die levensvisie. Het antwoord op die vraag speelt een leidende rol in je huidige leven en ook wat je er over zou vertellen in je biografie.