Reflecties op het creëren van een persoonlijke film

Man en vrouw in gesprek voor camera

 

Als je begint met het voorbereiden van de film van je leven komen er heel wat vragen op je af. Het is daarom goed om vooraf na te denken over het profiel dat je over jezelf wilt achterlaten. Wat wil je laten zien aan de kijkers? Wil je de nadruk leggen op je prestaties en successen? Wil je juist laten zien wat je hebt geleerd van moeilijke situaties in je leven? Wil je tonen waar je dankbaar voor bent? Genoeg om over na te denken.

Het Leven door de lens: Vooruitdenken met jouw film in gedachten

Inmiddels merk ik dat als je te veel nadenkt dit ook weer niet altijd positief uitpakt. Het kan nogal voor verwarring zorgen. Daarom geef ik dit advies, denk na over het volgende: stel het moment is aangekomen dat je het tijdelijke voor het eeuwige gaat inruilen, je ligt op je sterfbed en je laatste 24 uur breken aan. Je pakt dan je usb stick waar de film van je leven op staat en je draait die film af. Wat zou er nodig zijn voor jou om die film, op dat moment, met een big big smile te bekijken….? Laat deze even indalen.

De bouwstenen van een levensfilm: selectie en inhoud

Praktische dingen waar je aan kunt denken zijn: welke selectie zou geschikt zijn van de vele episodes in je leven, welke specifieke levensgebeurtenissen mogen erin worden opgenomen? Denk hierbij aan momenten die belangrijk zijn geweest voor je persoonlijke ontwikkeling. Bijvoorbeeld ervaringen die je hebben gevormd tot wie je nu bent. Of je avonturen, de liefdes in je leven, de uitdagingen die je hebt overwonnen.

De kijkers in gedachten: wie is jouw publiek?

Een ander afweegpunt is degenen die de film zullen gaan zien. Wie krijgen toestemming? Als je de film maakt voor je familie en vrienden, kun je bijvoorbeeld meer nadruk leggen op persoonlijke gebeurtenissen en herinneringen die jullie samen hebben gedeeld.

  1. Diepte en authenticiteit: bepalen van de toon

    Een andere invalshoek is de diepgang van de film. Je kunt ervoor kiezen om de film luchtig en licht te houden, maar je kunt ook dieper ingaan op gebeurtenissen die zwaarwegender zijn geweest in je leven. Het is belangrijk om hierbij je eigen grenzen geven. Kies voor wat goed voelt voor jou.  Bij de zwaardere thema’s kun je aangeven hoe je er mee omging. En op welke manier het je sterker heeft gemaakt.

  2. Het licht in de schaduw: omgaan met lastige episodes

    We maken het nogal eens mee dat mensen het lastig vinden om aan een film over hun leven te beginnen omdat hun leven nogal zwaar aanvoelt. Het is belangrijk om te beseffen dat nare episodes juist kunnen bijdragen aan een interessante en uiterst persoonlijke film. Je kunt er voor kiezen om deze gebeurtenissen te relativeren of selectief te zijn over welke je wel en welke je niet uitweidt. Wij zeggen dan: kies vooral wat goed voelt voor jou en waartoe je vanuit emotioneel draagvlak in staat bent het te onderbouwen.

  3. Jouw levensfilm: een tijdloze nagedachtenis voor jezelf en dierbaren

    De film van je leven kan werkelijk een prachtige nagedachtenis zijn voor jezelf en je dierbaren op het moment dat je er ooit niet meer zult zijn. Het zou zonde zijn als je je laat ontmoedigen door de schaduwwolken in het leven. Natuurlijk hebben sommige mensen daar meer last van dan anderen. Het leven op zich heeft op welke manier dan ook een bestaansrecht en het verhaal wordt interessant en waardig als jij vertelt hoe dat voor jou gewerkt heeft.

  4. Onze rol als biografisch filmmaker: begeleiding in het proces

    Onze rol als biograaf is om iedereen die daarom vraagt te begeleiden in het proces. We snappen heel goed dat de film verhaaltechnisch interessant en boeiend wordt door authentieke verhalen. We begrijpen ook dat het een bepaalde waardigheid moet uitstralen en heel goed in overeenstemming moet zijn bij hoe de persoon die zijn of haar verhaal vertelt, er in staat.

Het verhaal van Anke

Op de foto boven zie je mij in gesprek met Anke. Dat was tijdens het opname van haar biografische film. Vooraf heeft ze goed nagedacht over wat wel en niet verteld mocht worden. Toen ik de preview opleverde keek ze aandachtig. Enkele passages waren redelijk herleidbaar op privé issues van familieleden waar ze mee te maken heeft gehad. Hoewel alles wat ze erover vertelde werkelijk gebeurd is leek het haar beter om die te schrappen. In de eindversie zijn die fragmenten dan ook niet meer terug te zien. Met mijn klanten moet ik altijd een balans vinden. Enerzijds moet het een filmwaardig verhaal zijn dat vastgelegd wordt. Anderzijds moet de klant er in alle opzichten achter kunnen staan. Het mag niet zo zijn dat zij in de problemen komt door uitlatingen. Ik heb ook klanten meegemaakt die de ongekuiste versie op een veilige plek bewaart. De rauwe waarheid die ze daarin wereldkundig maakt wil ze pas na haar dood na het publiceren. Dat is iets wat je met een codicil kan regelen.

Andere blogs:

Dit is mijn aanpak

Dit is mijn aanpak

Rob Overgaauw heeft zelf een gevarieerd leven. Althans, dat vindt hij zelf. In zijn carrière heeft hij genoeg werkgevers en opdrachtgevers van binnen mogen zien. Bij al die bedrijven draaide het veelal om performance van mensen. Sinds 2012 richt hij de lens nog dichter op de mensen die hij ontmoet en filmt de levensverhalen die ze hem zelf vertellen. In deze uitgebreide bio lees je hoe dat gegaan is.

Wat kunnen we leren van Sri Ramana Maharshi

In dit denkbeeldige gesprek met Sri Ramana Maharshi verken ik thema’s als zielsopdracht, talent, wilskracht en de rol van het ego in onze levensloop. Wat betekent het om te handelen vanuit stilte in plaats van drang? Hoe verhoudt overgave zich tot ambitie? En wat zegt Ramana over mensen die worstelen met onrust, psychische pijn of trauma? Zijn antwoorden zijn tegelijk radicaal eenvoudig en diep troostend: je hoeft niets te worden — je bent het al. Deze blog nodigt uit tot reflectie, verzachting en thuiskomen bij jezelf, precies zoals je nu bent.

Wat je ontdekt als je je levensverhaal écht gaat begrijpen

In deze blog neem ik je mee in het contrast tussen onze snelle westerse levensstijl en de dieper verankerde oosterse levenswijsheid. Terwijl we in het Westen jagen op comfort, erkenning en gemak, vergeten we vaak stil te staan bij de betekenis van onze eigen levensloop. Wat gebeurt er als je vertraagt? Als je bewust naar je eigen verhaal kijkt?
Wie zijn levensverhaal leert begrijpen, ontdekt meer rust, dankbaarheid en inzicht – en gaat milder om met zichzelf én de mensen om zich heen. Deze blog is een uitnodiging om het tempo te verlagen en je biografie te benaderen als bron van verdieping, relativering en werkelijk geluk.

De film die werkelijkheid lijkt te worden

In dit essay reflecteer ik op de groeiende gelijkenis tussen de dystopische film Civil War van Alex Garland en het huidige Amerika onder Trump. Wat ooit fictie leek — een natie op drift, geleid door angst, verdeeldheid en machtsvertoon — krijgt in juni 2025 steeds meer contouren in de realiteit. De militaire parade ter ere van Trumps verjaardag fungeert als symbolisch ijkpunt: het spektakel van gezag vervangt het besef van gedeeld burgerschap.

Wat mij raakt, is niet alleen de politieke ontwikkeling, maar vooral de menselijke onderstroom. Wie ooit het voorstadium van oorlog heeft meegemaakt — een sfeer van toenemende dreiging, propaganda, polarisatie, en ontmenselijking — zal zich herkennen in de fragiele stilte vóór de storm. Het zijn deze sluimerende breuklijnen die me als biograaf raken. Want eenmaal in conflict, verdwijnen nuances. Levens worden dan niet langer verteld, maar onderdrukt.

Als maker van biografische films weet ik hoe belangrijk het is om juist in tijden van verdeeldheid het persoonlijke verhaal zichtbaar te maken. In elke mens schuilt een unieke blik op de geschiedenis. En wie het leven van een ander werkelijk hoort, verliest het vermogen om te haten. Deze blog is daarom niet alleen een waarschuwing, maar ook een pleidooi: bewaar verhalen, geef betekenis, en laat beelden spreken voordat ze door geweld worden overschreeuwd.